Klassiek met een wasverzachter...
Bij popconcerten smijt het publiek als het daartoe aandrang voelt het bier de lucht in, bij klassiek kan er soms nauwelijks een lachje af, zo serieus. De Night of the Proms combineerde gisteravond in het Maastrichtse Mecc weer eens gloedvol in beide genres.
Vooropgesteld: bij de Proms gaat het om de sfeer, om de meejoelende menigte, Colin Blunstone, (ex-Zombies, ex-Alan Parsans Project) of Gary Brooker (Procal Harum) voor een 79-man sterk symfonieorkest lijkt bijzonder, maar is het niet. Strijkers en blazers zijn ook in de pop heel gewoon. Het verschil is dat die instrumenten normaal in de studio worden toegevoegd en de popmuzikanten zelden samen met de violist op het podium staat.
Sfeer dus en die zat er in bij de 12.000. Sponsor Heineken had de bezoekers ruim voorzien van gratis mini-zaklampjes, zodat de handen niet aan koken hete aanstekers gebrand hoeften te worden. En schijnen deden ze.
Kitsch? Misschien, maar voor de eerste noten zijn gespeeld brengt het koor van 120 conservatoriumstudenten het publiek al met handgeklap en waves op temperatuur. Bij de eerste tonen Van Richard Strauss' Also sprach Zarathustra, waarop in de vroege jaren zeventig in de Ster-reclame een druppel wasverzachter traag in het spoelwater zeeg, kan het al niet meer stuk.
De sandwich-formule van de Proms is bekend, maar daarom niet minder geraffineerd. Wat klassiek van het genre Muziek voor Miljoenen afgewisseld met lichte luisterpop, zoals die van Frank Boeijen nu gewoon een zanger voor een groot orkest: Il Novecento, het Orkest van de XXste Eeuw, geleid door Belg Robert Groslot.
Dat het ook anders kan, bewijst Sting. Met koor en orkest voert de Brit vier nummers op, waarvan alleen 'Moon over Bourbon Street' nog een beetje op het origineel lijkt. 'Fortress Around Your Heart' en 'Synchronicity II' zijn voorzien van nieuwe arrangementen waarin zowel Sting als het orkest hun mogelijkheden volkomen kwijtkunnen.
Geroezemoes verstomt, adem wordt ingehouden. Hier blijft het niet bij een ontmoeting van pop en klassiek, hier wordt een hand gereikt.
(c) Limburgs Dagblad by Rik van Druten (Thanks to Markus)
Bij popconcerten smijt het publiek als het daartoe aandrang voelt het bier de lucht in, bij klassiek kan er soms nauwelijks een lachje af, zo serieus. De Night of the Proms combineerde gisteravond in het Maastrichtse Mecc weer eens gloedvol in beide genres.
Vooropgesteld: bij de Proms gaat het om de sfeer, om de meejoelende menigte, Colin Blunstone, (ex-Zombies, ex-Alan Parsans Project) of Gary Brooker (Procal Harum) voor een 79-man sterk symfonieorkest lijkt bijzonder, maar is het niet. Strijkers en blazers zijn ook in de pop heel gewoon. Het verschil is dat die instrumenten normaal in de studio worden toegevoegd en de popmuzikanten zelden samen met de violist op het podium staat.
Sfeer dus en die zat er in bij de 12.000. Sponsor Heineken had de bezoekers ruim voorzien van gratis mini-zaklampjes, zodat de handen niet aan koken hete aanstekers gebrand hoeften te worden. En schijnen deden ze.
Kitsch? Misschien, maar voor de eerste noten zijn gespeeld brengt het koor van 120 conservatoriumstudenten het publiek al met handgeklap en waves op temperatuur. Bij de eerste tonen Van Richard Strauss' Also sprach Zarathustra, waarop in de vroege jaren zeventig in de Ster-reclame een druppel wasverzachter traag in het spoelwater zeeg, kan het al niet meer stuk.
De sandwich-formule van de Proms is bekend, maar daarom niet minder geraffineerd. Wat klassiek van het genre Muziek voor Miljoenen afgewisseld met lichte luisterpop, zoals die van Frank Boeijen nu gewoon een zanger voor een groot orkest: Il Novecento, het Orkest van de XXste Eeuw, geleid door Belg Robert Groslot.
Dat het ook anders kan, bewijst Sting. Met koor en orkest voert de Brit vier nummers op, waarvan alleen 'Moon over Bourbon Street' nog een beetje op het origineel lijkt. 'Fortress Around Your Heart' en 'Synchronicity II' zijn voorzien van nieuwe arrangementen waarin zowel Sting als het orkest hun mogelijkheden volkomen kwijtkunnen.
Geroezemoes verstomt, adem wordt ingehouden. Hier blijft het niet bij een ontmoeting van pop en klassiek, hier wordt een hand gereikt.
(c) Limburgs Dagblad by Rik van Druten (Thanks to Markus)
PHOTOS
