Eén van de grootste rockgroepen aller tijden is in ons land: The Police. De heren Sting, Summers en Copeland zetten gisterenavond de Arena op z'n kop. Met een gemiddelde leeftijd die ergens het midden hield tussen 35 en 55 jaar was het stadion goed gevuld met vooral veel liefhebbers van de muziek uit eind jaren '70, begin jaren '80. Een enkele uitschieter, zoals een drietal kids die de gemiddelde leeftijd toch wel erg naar beneden haalden (de kereltjes waren zo'n 6 tot 10 jaar), daargelaten. Zij zullen ongetwijfeld ooit bij papa wel een cd hebben gehoord, maar écht weten waar The Police voor staat? Dat valt te betwijfelen. De jongste viel zelfs na een uurtje in slaap op de reling - toch jammer van die 90 euro...

Dat de heren na al die jaren toch weer in staat zijn een menigte te behagen en op te zwepen, bewezen ze gisterenavond. Nog altijd geen vrienden (of is dat een understatement?), maar de hang naar de muziek is te groot om niet weer samen op het podium te klimmen. En dat tot genoegen van de fans.

We klokken 20.45 uur als de eerste klanken het stadion in knallen. Andy Summers zet zijn gitaar in werking en de eerste akkoorden van 'Message In A Bottle' brengen het concert op gang. Al snel wordt er door menigeen meegezongen, want dit zijn natuurlijk de alom bekende hits die bij het publiek wel zijn blijven hangen. Zo af en toe komen ze nog wel eens langs op de radio in de Gouwe Ouwe-programa's.

Nummers als 'Every Little Thing Is Magic', 'Roxanne', 'Walking On The Moon', 'Can't Stand Losing You' en 'Every Breath You Take' maken het publiek alleen maar enthousiaster. De set list bevatte, voor de algemene liefhebber, toch ook wel wat nummers die minder bekend waren, maar dat maakte het geheel nu juist ook weer extra vermakelijk... toch nog iets 'nieuws' te ontdekken.

Nostalgie was toch vooral wat de avond uitstraalde en het vermoeden bestaat dat dat toch ook grotendeels was wat het publiek zocht. De heren van The Police waren niets te beroerd om die nostalgie dan ook te brengen. Niet alleen door de muziek, maar ook door de beelden die via de videoschermen het stadion in werden gestuurd kwamen de jaren '80 toch weer even terug in herinnering. Je foute spijkerbroek, je ruige haar en je eerste cd van The Police. In die tijd hadden de meesten waarschijnlijk niet het geld om een kaartje voor een concert te kopen. Zij kregen nu een herkansing.

De leden van de band namen her en der ook de ruimte om eens helemaal los te gaan in hun solo's. Was het vroeger vooral Sting die dit deed, nu namen ook Summers en Copeland die ruimte, tot grote tevredenheid van de aanwezigen. Vooral de solopartijen van Stewart op drum waren fenomenaal. Wat een drummer!

Het geheel werd omgeven door een misschien wat sober ogend decor, maar dat viel toch nog mee. Vooral veel licht in tinten als rood, groen, blauw, geel en wit maakten er een lichtshow van - soms warm van tint, soms ijzig koud, maar altijd afgestemd op het nummer dat ze op dat moment speelden. Geen tierelantijnen dus, gewoon puur, zoals het bedoeld is.

Ondanks dat de hoogtijdagen van de band destijds maar enkele jaren omvatte, hebben ze toch aardig wat mensen weten te imponeren in die korte periode. En die mensen genoten gisterenavond van een 'trip down memory lane'.

© FOK!