23.30 uur: Dit mocht wel een greatest hits-set zijn, The Police bewees en passant ook dat hij nog steeds een van de beste livegroepen is.

23.30 uur: Andy Summers blijft alleen achter op het podium terwijl Sting en Stewart Copeland om een handdoek rennen en vergast ons op wat vuile punkgitaar als intro van 'All I want is to be next to you'. Met de beelden van de jonge Police die ondertussen werden geprojecteerd, was het duidelijk als finaleschot bedoeld, maar daar wilde het publiek niet van weten. Het bleef juichen tot de zaallichten aangingen. Terecht. Dit mocht wel een greatest hits-set zijn, maar The Police bewees en passant ook dat hij nog steeds een van de beste livegroepen is.

23.25 uur: De ronde toegiften was royaal en bevatte nog meer hits: 'King Of Pain', een door Andy Summers van een vet giyaartje voorzien 'So Lonely' en 'Every Breath You Take': het publiek zong alles mee voor een voldaan grijnzende Sting.

23.20 uur: Het leek even of de ziedende jukebox nooit zou uitgeput raken. Maar een lange, bloedmooie versie van 'I Can't Stand Losing You' - de groep liet de zaal het nummer een paar keer overnemen en trok het dan weer naar zich toe - was echt al het laatse nummer. Is het al vijf na elf?

23.02 uur: Een ingetogen sfeer heerste ook in 'Invisible Sun', zelfs al was daar eerst het jolige 'De Do Do Do De Da Da Da' tussengekomen, met heen-en-weergezang tussen Sting en het publiek. Die eerste rukte daarna een panfluit aan voor de intro van 'Walking In Your Footsteps'.

22.55 uur: Tijd voor een kalm moment. 'Wrapped Around My Finger', waarvoor Steward Copeland een hele batterij exotische percussie heeft laten opstellen. Het publiek gaat rechtstaan en juicht Andy Summers toe wanneer die naar de rand van het podium loopt om het spaarzame solootje te spelen.

22.45 uur: Sting heeft ons al twee keer toegesproken. Wat hij zei was amper te verstaan, maar het klonk liefdevol. Een mooie versie van 'Hole In My Life' en een wilde 'Every Little Thing She Does Is Magic' verzoenden de zaak daarmee.

22.34 uur: De heren plezierden even zichzelf: Sting veranderde de zanglijn van 'Don't Stand So Close To Me'. Maar de hele tijd zo hoog zingen gaat zelfs hem miet meer moeiteloos af. Andy Summers mocht uitfreaken tijdens 'Driven To Tears'.

22.23 uur: Leuk om 'Message In A Bottle' terug te horen, maar het was lang niet zo ziedend als 'Synchronicity II' dat volgde. Tijdens 'Walking On The Moon' ging Sting voor het eerst de tribunes begroeten.

22.03 uur:Zelfs achter het podium zijn alle stoelen bezet: The Police in het Sportpaleis is de overtreffende trap van uitverkocht. Hoeveel lawaai zoveel mensen kunnen maken, werd duidelijk toen drummer Stewart Copeland en gitarist Andy Summers wuivend het podium opliepen. Het luidste geschreeuw was bestemd voor Sting, die even later - noblesse oblige - opkwam en 'Message In A Bottle' inzette.

© Het Volk by Inge Schelstraete